29 Φεβρουαρίου 2008

Κάποτε...

Photobucket

...θα σας σκέφτομαι και θα γελάω... θ' αναπολώ και θα λυπάμαι... θα κοιτάω γύρω μου και θα δακρύζω...

φραγμός στον ορίζοντα...

Photobucket

Εεεεεεεε.... ωπα ωπα ωπα ΕΕΕΕΕ!

Photobucket

Μια χώρα θέατρο Σκιών...

Κρύβομαι πίσω από την ανωνυμία της γαϊδάρας... όχι για κάποιον σκοτεινό και έκνομο λόγο... αλλά γιατί αυτό με κάνει και πάω πιο πέρα... πέρα απο το όνομά μου... πέρα από την θέση μου στον χώρο και τον χρόνο... πέρα από την προβλεψιμότητά μου... πέρα από το στίγμα μου...

28 Φεβρουαρίου 2008

Η άρση...

http://tsimitakis.wordpress.com/2008/02/26/

Απαγορεύονται οι συναθροίσεις σε καφενεία και καφωδεία στα οποία γίνονται πολιτικές συζητήσεις. Συκοφαντικές και υβριστικές συζητήσεις για πολιτικά πρόσωπα και εξέχοντα μέλη της κοινωνίας μας στο εξής θα απαγορεύονται. Θα τιμωρούνται δε δια λοβοτομής με έξοδα του κατηγορουμένου.

Απαγορεύονται οι συναθροίσεις άνω των δύο ατόμων σε δημόσιους χώρους, πάρκα, εστιατόρια. Θα επιτρέπονται μόνο σε χώρους υγείας όπως νοσοκομεία και δημόσια ιατρεία, ενώ θα επιτρέπονται συζητήσεις μόνο ιατρικού ενδιαφέροντος. Συζητήσεις πολιτικές και υβριστικές θα τιμωρούνται με αφαίρεση του βιβλιαρίου ασθενείας και στέρηση του δικαιώματος ίασης.

Απαγορεύονται οι συναντήσεις φοιτητών και καθηγητών έξω από τον χώρο των Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων παρά μόνο για την πρωϊνή προσευχή και έπαρση της ελληνικής σημαίας. Οι συζητήσεις για πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και εκκλησιαστικά ζητήματα θα τιμωρούνται με ξυλοδαρμό μετά ζαρντινιέρας.

Απαγορεύονται οι διαμαρτυρίες, πορείες, απεργίες, στάσεις εργασίας. Στο εξής θα πρέπει ο κάθε εργαζόμενος να συζητά τυχόν πρόβλημά του με τον εργοδότη και να βρίσκουν μια κοινά αποδεκτή λύση. Σε αντίθετη περίπτωση θα λύεται η συνεργασία.

θολό το τοπίο...

Photobucket

Το PRESS.GR είναι μια αντίδραση... θεωρώ ότι όλοι καταλαβαίνουμε ποια είναι η δράση... είναι κατά την γνώμη μου απαραίτητο στην κοινωνικοπολιτική αλυσίδα γιατί δρα σαν αντίβαρο, σαν μέσο επαναπροσδιορισμού και σε κάποιες περιπτώσεις σαν μέσο απομυθοποίησης ... σίγουρα κάποιες φορές ξεπερνά τα όρια... σίγουρα κάποιες φορές αγγίζει και κάποιες άλλες ξεπερνά τα όρια της χυδαιότητας... αλλά η χυδαιότητα είναι γύρω μας παντού και είμαστε πραγματικά ανίσχυροι μπροστά της αν δεν έχουμε φωνή... στον ίδιο αυτόν χώρο που κάποιος μπορεί πιθανόν να δυσφημιστεί μπορεί και να απαντήσει αποτινάζοντας από πάνω του την κατηγορία (βλέπε απάντηση Χ. Παπαδόπουλου http://press-gr.blogspot.com/2008_02_01_archive.html και του Λ. Λαζόπουλου μέσω της εκπομπής του) ... μπορεί ακόμα και να κατηγορήσει τον κατήγορό του... άλλωστε όλα επιτρέπονται... σε ποιο άλλο μέσο μπορεί αυτό να συμβεί χωρίς να φιλτραριστεί πριν ή και να μπλοκαριστεί?

Σε έναν χώρο που όλα επιτρέπονται αναπτύσσεις τα αισθητήρια εκείνα που μαζί με το ένστικτό σου και τις γνώσεις σου σε οδηγούν στην αλήθεια που εσύ θέλεις... πάντα άλλωστε πιστεύουμε αυτό που θέλουμε να πιστέψουμε ακόμα και μπροστά στις όποιες αποδείξεις... τώρα αν ούτε ένστικτο διαθέτεις, ούτε γνώσεις, αλλά ούτε και την θέληση να ψάχνεις πιο βαθιά τα πράγματα και αρκείσαι στο να γίνεσαι απλός θεατής και θαμώνας τότε είσαι η ιδανική λεία... τότε δεν σε πειράζει τίποτα και συ δεν τους πειράζεις...

Προσπέρασα πολλές φορές, στο μικρό διάστημα που διαβάζω το press, τα σχόλια που κάποιοι λένε ότι είναι χυδαία, ότι ενοχλεί την αισθητική τους... και μένα το ίδιο... τα προσπέρασα όπως προσπερνώ και στην ζωή εκεί έξω ανθρώπους τέτοιας ποιότητας... αλλά βρίσκω το ίδιο, αν όχι περισσότερο χυδαία, αυτά που λέγονται με σωστά ελληνικά και όμορφα ρούχα, χωρίς ύβρεις και συκοφαντίες αλλά με καλαίσθητο και ευπρεπή λόγο ... με καθωσπρέπει δηλαδή εμφανίσεις ανθρώπων που μας φτύνουν στα μούτρα, ανθρώπους που μετά από μια πορεία εδραίωσης στις συνειδήσεις μας, ανθρώπους που τους εμπιστευτήκαμε ένα λειτούργημα πολύ σοβαρό... το λειτούργημα της προστασίας μας απέναντι στην ασυδοσία και την κατάχρηση της όποιας εξουσίας... ανθρώπους που όμως πια έχουν εντεταλμένη υπηρεσία να μας λένε ψέμματα... ψέμματα επί πληρωμής κάθε είδους... γιατί προτεραιότητά τους είναι πια ο "εαυτός"... για μένα αυτή είναι η χειρότερη μορφή χυδαιότητας...

Η ανωνυμία είναι μια επιλογή... και δεν θα ανεχτούμε μια επιλογή λιγότερη...

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ...

25 Φεβρουαρίου 2008

Yπόθεση PRESS.GR

"Eίμαι blogger, όχι κακοποιός!"

Του Ανδρέα Καψαμπέλη

Eίμαι blogger, όχι κακοποιός. Πιστεύω στην εναλλακτική ενημέρωση, χωρίς εξαρτήσεις, την οποία κάποιοι θέλουν να φιμώσουν. Και δεν έχω καμμιά σχέση με κανενός είδους ιστορίες εκβιασμών, με οποιαδήποτε άλλα εγκληματικά γεγονότα ή με κακοποιά στοιχεία. Η αλήθεια θα φανεί. Κοντός ψαλμός αλληλλούια...
Η ζωή μου είναι ανοικτό βιβλίο, όπως και η δουλειά μου.
Οσοι με ξέρουν, γελάνε με αυτά που ακούνε. Κι όσοι δεν με ξέρουν, μπορούν να έρθουν να δουν πού και πώς ζώ, τι αυτοκίνητο έχω και ποια περιουσία έχω - που δεν έχω. Οπως δεν έχω και off shore εταιρείες.
Λυπάμαι μονάχα που ένα θέμα που θα μπορούσε να λυθεί με μια απλή επίσκεψη, πήρε τον χαρακτήρα επιδρομής, προπηλακισμών και απειλών με κατάχρηση εξουσίας σε βάρος της οικογένειάς μου. Και τελικά αποδείχθηκε κούφια, όπως δείχνουν επίσημα έγγραφα.
Κανένα "υλικό" δήθεν εκβιασμών σε βάρος πολιτικών προσώπων, επιχειρηματιών κλπ δεν βρέθηκε και δεν κατασχέθηκε, όπως κάποιοι έγραψαν. Φαίνεται ότι κρίνουν εξ ιδίων...
Τέτοιες επιδρομές να κοιτάξουν να κάνουν αλλού οι Αρχές.
Πιστεύω ότι είναι σε εξέλιξη μια προσπάθεια εκφοβισμού της εναλλακτικής ενημέρωσης η οποία τρομάζει τις εξουσίες και απελευθερώνει τον δυναμισμό, την ορμή και την αυθεντικότητα της νέας εποχής. Ας ηρεμήσουν και ας συμβιβαστούν με τη νέα πραγματικότητα. Δεν γίνεται να την αποτρέψουν.
Κι αν εμείς "χαθούμε", θα ακολουθήσουν άλλοι...
Παρά τα λάθη και τις υπερβολές, ακόμα και την ασυδοσία της, η ενναλακτική ενημέρωση έχει γίνει συστατικό της δημοκρατικής διαδικασίας. Είναι η φωνή των "από κάτω", που εμείς -δεν εξαιρώ τον εαυτό μου- οι "απο πάνω", τους αντιμετωπίζαμε σαν κομπάρσους στο "σύστημά" μας...
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να μπουν κανόνες και πλαίσια λειτουργίας, τα οποία η πολιτεία αρνείται ακόμη και να θέσει σε σοβαρή συζήτηση. Μένει λοιπόν, μέχρι τότε, η "αυτορρύθμιση". Η "αυτοωρίμανση", που δεν πρέπει όμως να γίνει "ενσωμάτωση". Και σε αυτό το πλαίσιο, οφείλουμε να ζητούμε συγγνώμη όλοι μας όταν αδικούμε κάποιον ή μεταφέρουμε κάτι λανθασμένο. Δεν διστάζω να το κάνω στο βαθμό που μου αναλογεί.
Το ερώτημα πάντως παραμένει: Πιστεύει κανείς, αλήθεια, ότι μπορεί με μεθόδους τρομοκράτησης να σταματήσει την επανάσταση της διαδικτυακής ενημέρωσης που μόλις τώρα ξεκινάει και στην χώρα μας;
Ας απαντήσουμε όλοι, σε αυτό, οχι!

ΑΠΑΝΤΑΜΕ OXI!

"Υπάρχει πολιτική αλητεία" δήλωσε πριν λίγα λεπτά ο Α. Καψαμπέλης στο δελτίο του MEGA... και ρωτάω... ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ???

24 Φεβρουαρίου 2008

αυτό...

Photobucket

...που δεν μας αφήνει να γίνουμε κτήνη... είναι η αλήθεια... πάντα θα υπάρχει εκεί κάπου... κι ας μην φαίνεται, κι ας την πολεμάνε, κι ας πονάει... θα είναι πάντα κάπου τριγύρω... και πάντα μα πάντα κάποιος θα μπορεί να την βλέπει... κι ας είναι ένας, κι ας τον πολεμάνε, κι ας πονάει...

23 Φεβρουαρίου 2008

ντροπή...

Τι είναι χειρότερο από το να νιώσει ένας νομοταγής πολίτης... μαλάκας?

Σήμερα μετά από 35 χρόνια ζωής ντράπηκα για τον εαυτό μου... έκανα αναστροφή σε δρόμο όπου απαγορευόταν... φυσικά όλοι όσοι ενδεχομένως με είδαν το θεώρησαν φυσιολογικό... ούτε ένα κορνάρισμα ούτε μία διαμαρτυρία... πως λειτούργησα εκείνη τη στιγμή? να σας πω... έψαχνα για parking... λόγω κίνησης στάθηκε αδύνατο να βρω... και όταν ξαφνικά βρέθηκα σε λωρίδα με κατεύθυνση προς το άγνωστο η αδρεναλίνη μου πετάχτηκε στα κόκκινα... όχι δεν βιαζόμουνα... αλλά τότε τι?... βλέποντας όλους εκείνους πριν απο μένα να το κάνουν χαλαρά... θόλωσα... είπα "δηλαδή εγώ πρέπει να κάνω όλη αυτή την διαδρομή και να γυρίσω από έναν άλλον δρόμο πράγμα που θα μου έπαιρνε τουλάχιστον ένα τέταρτο της ώρας ενώ εδώ μπροστά μου.... μπροστά στα μάτια όλων, άνδρες γυναίκες και παιδιά κάνουν μια αναστροφή σε ένα δυό δευτερόλεπτα και μπαίνουν στον επιθυμητό δρόμο... τι να κάνω? τι είμαι?... <τικ-τακ τικ-τακ>... είμαι... ναι... είμαι... δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι... ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ!"... μου πέταξε στα μούτρα η αδρεναλίνη μου πάτησε το γκάζι και γύρισε το τιμόνι κατά 180 ολόκληρες μοίρες...

Ακόμα νιώθω άσχημα... κι αν αυτή η πρώτη φορά είναι η αρχή του τέλους?... κι αν έγινα ένας από αυτούς?... οδηγώ 17 χρόνια και ποτέ δεν ένιωσα πιο άσχημα που είμαι οδηγός σε αυτή τη χώρα... γιατί δεν πρόκειται μόνο για αυτή την παράβαση... πρόκειται για μια νοοτροπία που αργά ή γρήγορα, απ' ότι φαίνεται, μεταδίδεται σαν νόσημα που αρρωσταίνει και τον πιο υγιή οργανισμό και που αρρωσταίνει πρώτα το μυαλό ρίχνοντάς μας στα μούτρα ένα "μην είσαι μαλάκας" για πράγματα που έπρεπε να είναι ξεκάθαρα και αυτονόητα... ΦΟΒΑΜΑΙ...


Photobucket

... η φωτό από το αυτοκίνητό μου... ρελαντί...

σΥνΕλληνα... την πάτησες!

Και σου αξίζει! Τι νόμιζες ανόητε?

Στο γραφείο του βουλευτή που πήγαινες καθημερινά, παρακαλώντας και τάζοντας ότι πολυτιμότερο είχες, την ψήφο σου δηλαδή, για να "κουρνιάσει" το παιδί σου σε κάποια δημόσια ή παρόλο που δεν το προτιμούσες μη δημόσια θεσούλα... δημιουργώντας έτσι ένα τέρας που όμοιό του δεν υπάρχει... ένα τέρας που σε ορίζει και σε καταστρέφει αργά και μεθοδικά... αυτό το τέρας είναι ο πολιτικός-επαγγελματίας... ο πολιτικός-επιχειρηματίας... ο πολιτικός γερολαδάς!... νομίζεις ότι πήγαινες ΜΟΝΟΝ εσύ? Καημένε...

Στην τράπεζα που δήλωσες υποταγή για να έχεις το ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΟ δικό σου κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι, κατά το αμερικάνικο όνειρο... και που τώρα πια σε κρατάνε σε μια παλάμη, μια παλάμη που αν δεν "κάθεσαι" καλά μπορούν να ανεβάζουν ή να κατεβάζουν με τόση φόρα που ο ίλιγγος που σου προκαλεί να είναι κατευναστικός για την συνειδητοποίηση της κατάντιας σου, που όταν αγγίξει την προσωπική αναθεώρηση και αυτή με τη σειρά της γλυκοκοιτάξει την προσωπική και ίσως ΊΣΩΣ την ολική επανάσταση τότε και μόνο τότε φαίνεσαι ελεύθερος και άρα επικίνδυνος... νομίζεις ότι έτρεχες ΜΟΝΟΝ εσύ? Δύσμοιρε...

Στα "λαικομπουζουκοσκυλάδικα" που κατέθετες τα ωραία σου λεφτά κάθε Σαββατόβραδο κι ας μην είχες την υπόλοιπη βδομάδα να κουνηθείς, αρκεί να τάιζες τουρκογενή και βαπτιζόμενα "ελληνικά λαϊκά" τραγούδια και όλο τον συμφερτό αποχαυνωμένων-αμερικάνικου λάιφ στάιλ- τραγουδιάρηδων... που έκαναν καλά τη δουλειά τους... μπήκαν στο μυαλό σου και τον πότισαν με ωχαδερφισμό και καψούρα... νομίζεις ότι πήγαινες ΜΟΝΟΝ εσύ? Κακομοίρη...

Στην τηλεόραση που καρφωνόσουνα με τις ώρες βλέποντας λοβοτομικές εκπομπές, ώστε να μην ασχολείσαι με πραγματικά σημαντικά ζητήματα της καθημερινότητάς και του μέλλοντός σου και φυσικά των γενεών μετά από σένα, χύνοντας ποτάμια δακρύων συμπάσχοντας σε συνανθρώπους σου φτιαγμένους από pixels, γιατί τους άλλους τους είχες και τους έχεις γραμμένους, βλέποντας την μιζέρια της ζωής σου, τη μιζέρια που σου έμαθαν ότι δεν μπορείς να της ξεφύγεις και που αναγνώριζες στα μοιρολατρικά και ψεύτικα πρόσωπά τους... νόμιζες ότι ήσουν ο ΜΟΝΟΣ? ΑΝΟΗΤΕ!

Στα γήπεδα που τόσο περίτεχνα ικανοποιούσαν τα αιμοδιψή ένστικτά σου, και μη γελιέσαι έχεις από αυτά!, το ξέρουμε από την ιστορία σου και το ξέρουν και οι κατάλληλοι άνθρωποι που θέλουν να τα κοιμήσουν, να τα αντιστρέψουν, να τα κατευθύνουν ΠΑΝΩ σου, απομυζώντας παράλληλα τον πενιχρό μισθό σου που όμως πολλαπλασιαζόμενος επί των ΤΟΣΩΝ άλλων ηλιθίων σαν εσένα έγινε όπλο και ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ κάποιων που θέλουν να σε έχουν κοιμισμένο γιατί έχουν σχέδια για σένα... νόμιζες ότι είσαι ΜΟΝΟΣ? ΠΙΟΝΙ!

ΟΧΙ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΜΟΝΟΣ! ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΟΙ... ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ... ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ ΚΑΚΟΜΟΙΡΗ... ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ? ΑΠΛΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΗΚΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΤΙΑΞΕΙ ΓΙΑ ΜΑΣ... ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΜΑΣ ΦΥΣΙΚΑ!

ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΘΑ ΚΑΛΕΣΤΕΙΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ... ΑΛΛΑ ΠΩΣ? ΜΕ ΤΙ? ΕΙΣΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ? ΝΑ ΤΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ ΟΛΑ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΑΝΩΤΕΡΟ? ΞΕΡΕΙΣ ΠΙΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟ? ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ? ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΑΒΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΛΑΚΚΟΣ... ΠΟΣΟ ΒΑΘΥΣ ΕΙΝΑΙ? ΠΟΣΟ ΡΗΧΟΣ ΕΜΕΙΝΕΣ ΕΣΥ?

μέρες ειρήνης...

Photobucket

22 Φεβρουαρίου 2008

πεθαίνουμε μαζί τους...

Photobucket

...απλά δεν το καταλαβαίνουμε...

21 Φεβρουαρίου 2008

Μετά την έκλειψη...

Photobucket

Η έκλειψη...

Photobucket

19 Φεβρουαρίου 2008

black & much more white...

Photobucket

παγωμένη ματιά...

Photobucket

λευκές σκιές...

Photobucket

18 Φεβρουαρίου 2008

Photobucket

η παγωμένη λίμνη...

Photobucket

Η Λίμνη Πλαστήρα χθες το πρωϊ... δεν χορταίνεις να την κοιτάς...

17 Φεβρουαρίου 2008

ο αόρατος άνθρωπος...

Photobucket

ανισότητες... παντού...

Photobucket

14 Φεβρουαρίου 2008

απορίες...

Photobucket

11 Φεβρουαρίου 2008

ελεγχόμενο λάθος...

Photobucket

10 Φεβρουαρίου 2008

σχεδιάζοντας τον ουρανό...

Photobucket

8 Φεβρουαρίου 2008

η γη όλο γυρίζει...

Photobucket

κάπου μακρυά...

Photobucket

και τη ΔΕΗ ρε παιδιά?

Photobucket

...αφήστε και τίποτα όρθιο!!!

i'm baaaaaack! :)

Photobucket

Gaidara in english
Χαθήκαμε μακριά χωρίς εσένα Τίποτα δικό μας πια κοντά σου Σύντριψε τη μνήμη μας μέσα στα όνειρα σου Και ζήτα έλεος για μας Γλύφουμε τις πληγές στο άγιο σου δέρμα Σερνόμαστε κατάκοποι κοντά σου Και μες το παρεκκλήσι της καρδιάς σου Κοινωνάμε στάχτη, πίκρα κι αίμα Οι φίλοι σου δε θα ναι δω ποτέ ξανά Γιατί έχουν ρίξει τις καρδιές τους στα σκυλιά Γιατί έχουν ρίξει τις καρδιές τους στα σκυλιά Κι έχουν απομείνει άδεια σκιάχτρα &:
eXTReMe Tracker