οργή ή αυτοκαταστροφή?

όλοι μιλούν για την περίεργη για την εποχή ζέστη... αλλά το καλύτερο το άκουσα σήμερα το πρωί... νεαρός συνάδελφος παρατηρώντας την υψηλή θερμοκρασία (στις 6μιση ώρα το πρωί είχαμε 15 βαθμούς) με σοβαρό ύφος και στόμφο αναφωνεί... "ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ!... να μου το θυμηθείτε... αυτά όλα γίνονται απο οργή θεού!... δεν είναι φυσιολογικά πράγματα αυτά!!!... ότι και να λέτε εσείς...."... ωραία... σίγουρα ποτέ δεν θα έμπαινα σε έναν διάλογο με έναν τέτοιο άνθρωπο... σίγουρα σέβομαι την βλακεία του και δεν θα ήθελα ποτέ να τον προσβάλλω... σίγουρα ΟΤΙ και να του έλεγα, την καλύτερα τεκμηριωμένη επιστημονικά άποψη για το φαινόμενο, αυτός θα είχε έναν χαρακτηρισμό στην κλάβα του για μένα "άθεη".... αρέσκονται σε τέτοιους χαρακτηρισμούς... νιώθουν μια ασφάλεια για τους εαυτούς τους έτσι... νιώθουν μέλη μιας τεράααααστιας αδερφότητας που θα έχουν καλύτερη περιποίηση στον άλλο κόσμο απο μας τους μιαρούς... καλά όλα αυτά... αλλά αυτό που δεν του συγχωρώ είναι που δεν αφήνει ένα τόσο δα ανοιγματάκι στον ερμητικά κλειστό μικρόκοσμό του καθιστώντας αδύνατο να καταλάβει ότι έχει και αυτός μερίδιο ευθύνης σε όλο αυτό το "απόσκοσμο και θεϊκό σχέδιο εξόντωσης"... έτσι θα συνεχίσει πάντα να πιστεύει ότι η ευθύνη έφυγε απο πάνω του... μια τόσο ανθρώπινη αντίδραση δειλίας και υπεκφυγής... μια τόσο ανθρώπινη κίνηση αυτοκαταστροφής...