7 Ιανουαρίου 2007

pure among the deceitful...

4 Comments:

ο Blogger iris ειπε...

Πόση ώρα καθόμουν στο άδειο παγκάκι, στο μοναχικό αυτό πάρκο; Καθόμουν με μοναδική παρέα τις σκέψεις μου. Σκεφτόμουν την ζωή που δε ζούσα, το χρόνο, τη θλίψη μου, τη μοναξιά μου. Κι αφού ο κύκλος των σκέψεων μου ολοκληρώθηκε έστρεψα το σχεδόν δακρυσμένο μου βλέμμα στα αδιάφορα περιστέρια. Κοιτούσα ξεχασμένη τα πουλιά να τσιμπάνε ότι έβρισκαν στο κρύο πλακόστρωτο, να μοιρολογούν, να ...

Τι ήταν αυτό; Τα περιστέρια πέταξαν αλαφιασμένα. Στη θέση τους έβλεπα δύο μικρά ποδαράκια, που φανερώνονταν από ένα μπεζ παλτουδάκι, να χοροπηδάνε άτσαλα και ένα ζευγάρι χεράκια να ζητάνε τον ουρανό. Το τρανταχτό γέλιο ενός μικρού παιδιού διέκοψε τη θλιβερή μου αναπόληση και βεβήλωσε το σπήλαιο των σκέψεων μου.

Απογοητευμένη σηκώθηκα να φύγω όταν δύο ενοχλητικά φωτεινά μάτια με διαπέρασαν.
"Κυρία, μα γιατί κάθεστε μόνη; Έχει τόσα παιδάκια εδώ το πάρκο !! Δεν είναι πολύ όμορφη μέρα;" Τα λόγια του βρήκαν το στόχο τους, με κάρφωσαν. Έφυγα γρήγορα πριν αρχίσω να κλαίω γιατί ήξερα πως "ο μοναχός ο άνθρωπος όταν γλεντούν οι άλλοι, ντρέπεται που είναι μοναχός και στη χαρά φαλτσάρει"

8 Ιαν 2007, 4:56:00 μ.μ.  
ο Blogger ΓΑΪΔΑΡΑ ειπε...

:)

8 Ιαν 2007, 5:28:00 μ.μ.  
ο Blogger Reflex ειπε...

Will we be able to recognize the pure among them?

I like your picture very much :)

8 Ιαν 2007, 7:47:00 μ.μ.  
ο Blogger ΓΑΪΔΑΡΑ ειπε...

if you cannot recognize the pure... try to sense them... trust your instinct... :)

9 Ιαν 2007, 12:00:00 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

Gaidara in english
Χαθήκαμε μακριά χωρίς εσένα Τίποτα δικό μας πια κοντά σου Σύντριψε τη μνήμη μας μέσα στα όνειρα σου Και ζήτα έλεος για μας Γλύφουμε τις πληγές στο άγιο σου δέρμα Σερνόμαστε κατάκοποι κοντά σου Και μες το παρεκκλήσι της καρδιάς σου Κοινωνάμε στάχτη, πίκρα κι αίμα Οι φίλοι σου δε θα ναι δω ποτέ ξανά Γιατί έχουν ρίξει τις καρδιές τους στα σκυλιά Γιατί έχουν ρίξει τις καρδιές τους στα σκυλιά Κι έχουν απομείνει άδεια σκιάχτρα &:
eXTReMe Tracker