δεν ήταν το ψάρεμα...

...αυτό που τους ένωνε... μα η διαδικασία, η αναμονή, η πόλη απέναντι... δεν μιλούσαν καθόλου... κανείς τους... έκαναν την ίδια διαδικασία κι οι τρεις τους μηχανικά... τα σύνεργά τους πανομοιότυπα... στα μάτια τους η αναμονή... όχι αυτή της ψαριάς... μα εκείνη της λύτρωσης... τι διέφερε?... μπορεί να μην μιλούσαν για ώρες μα στο τέλος της ημέρας πάντα έφευγαν με μια πληρότητα... σαν να τα είχαν πει όλα...