λόγια προς εαυτό 1.

...μια όμορφη γυναίκα, με έπαρση λόγω καταγωγής και όχι ομορφιάς, που την διεκδικούν δύο μνηστήρες πηγαίνει απ' τον έναν στον άλλον μην ξέροντας με ποιον θέλει να περάσει το υπόλοιπο του βίου της... μια γυναίκα το παθαίνει αυτό όταν κατά βάθος δεν εμπιστεύεται... όμως αυτή η γυναίκα έχει αναπτύξει τέτοιον εγωισμό, λόγω έπαρσης πάντα, που κάθε φορά πιστεύει αυτά που της λένε και επιλέγει κάποιον απ' τους δύο μη επιλέγοντας τον έναν απ' τους δύο... ο εγωισμός δεν την αφήνει να δει καθαρά... κάτι βαθιά μέσα της βέβαια της λέει ότι αυτοί οι άντρες δεν μπορεί να την αγαπούν πραγματικά... βλέπει τα σημάδια, νιώθει τις ενδείξεις... αλλά θάβει τις αποδείξεις... δεν μπορεί και δεν θέλει να δει... να δει ότι κι οι δυο της λένε ψέμματα για να την εκμεταλλευτούν... είναι κλασσική συμπεριφορά όμορφης αλλά ανόητης γυναίκας... δεν πιστεύει, δεν μπορεί να πιστέψει ότι υπάρχει άντρας (και ασφαλώς ούτε άντρες) που να μπορεί να αντισταθεί σε αυτήν, πόσο μάλλον λέγοντάς της ψέμματα... "δεν θα συμβεί ποτέ σε μένα αυτό"... λέει...
... αυτή η γυναίκα είναι η ελλάδα (με μικρό ε)... είναι η αιτία της δυστυχίας μας... είναι η αιτία των συμφορών μας... είναι η αιτία της παρακμής μας... αυτή η γυναίκα είναι όλοι εμείς... ΛΟΓΙΑ ΛΟΓΙΑ ΛΟΓΙΑ... το διαδίκτυο γέμισε λόγια... ανωνύμων, επωνύμων... ανυπάρκτων... που με την ίδια σιγουριά αφού τους κατηγορήσουν, τους δυο μνηστήρες... θα τους επιλέξουν... εγωιστές-ανόητοι-επηρμένοι-γελοίοι
κατεστραμμένοι-καμμένοι-φτωχοί-πτωχοί ελληνάρες!

κοιτάω το ποτήρι μου... έχει σχεδόν αδειάσει... μισώ τα αδειανά ποτήρια... βάζω κρασάκι και επανέρχομαι γαϊδάρα μου... σήμερα θέλω να μιλήσουμε...