στο κρησφύγετο...

... συναντιόντουσαν πάντα αργά τις νύχτες... μακρυά από τα βλέμματα των ανθρώπων και το φως της ημέρας... εκεί κατέστρωναν τα δολερά σχέδιά τους... μοναδικός σκοπός τους να βυθίσουν όλο και περισσότερες ψυχές στο σκοτάδι του φόβου και της εξάρτησης... συνεργάζονταν άψογα μεταξύ τους, πολλές φορές υποκρινόμενοι τους αντιπάλους, για να έχουν πάντα αυτοί την εξουσία... σκηνοθετούσαν μάχες ακόμα και συγνώμες για να πλανέψουν τους άφρονες ώστε να εξασφαλίσουν και πάλι την εμπιστοσύνη τους... και ήταν πράγματι περίεργο πως πάντα το πετύχαιναν... πάντα κατάφερναν και τύφλωναν τις συνειδήσεις τους τόσο πολύ ώστε να μη θυμούνται τίποτα πια... σαν να είχαν μια μαγική γόμα που έσβηνε την μνήμη τους... όχι όλων όμως... πάντα υπήρχαν εκείνοι που έμεναν αλώβητοι αλλά στο περιθώριο... μακάρι να άκουγαν οι πλανεμένοι τι λέγανε τις νύχτες στο κρησφύγετο... μακάρι να άκουγαν τις φωνές εκείνων που ήταν στο περιθώριο... εκείνων που συλλογίζονταν ακόμα... εκείνων που γνώριζαν το κρησφύγετο...

Η φωτό από την έκθεση στο πεδίο δράσης Κόδρα