Χριστός γεννάται!

By gaidaras

Σήμερον.

Αύριον.

Μεθαύριον...

Φέτος ήταν για μένα τα χειρότερα Χριστούγεννα. Βέβαια ποτέ δεν σήμαιναν κάτι για μένα. Είμαι απο αυτό το διφορούμενο είδος ανθρώπου που αναφωνεί επιφωνήματα όπως "Παναγιά μου!" ή "Θεέ μου!" απλά γιατί του τα φύτεψαν με το στανιό στο μυαλό κι όχι γιατί τα νιώθει πραγματικά. Ποτέ δεν τα ένιωσα κατά περίεργο τρόπο. Είμαι άθεη λοιπόν. Αυτό εξηγεί και το γιατί δεν μπαίνω σε εκκλησία παρά μόνον αν υπάρχει πραγματικά σοβαρός λόγος. Όχι δεν θεωρώ τον γάμο μου σοβαρό λόγο. Αυτό το έκανα για τους άλλους. Ήταν επιλογή μου. Εδώ που τα λέμε μόνο μια κηδεία θεωρώ σοβαρό λόγο. Και αυτό όχι γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος επίσημου αποχαιρετισμού του νεκρού. Απλά στην Ελλάδα δεν υπάρχει.

Ήταν τα χειρότερα Χριστούγεννα λοιπόν. Ξεπέρασαν σε χειροτερότητα (συγνώμη για την γλωσσοπλασία) κι εκείνα τα πρώτα Χριστούγεννα που έκανα μετά τον θάνατο του πατέρα μου. Γιατί? Απλά γιατί τότε υπήρχε η ελπίδα που γεννά και συντηρεί η άγνοια. Η άγνοια είνα ευλογία! Βέβαια! Τόσο παραδόπιστη είναι η ευλογία που κολλάει σε τόσο βολικές και βλακώδεις καταστάσεις του ανθρώπινου νου. Όπως η άγνοια. Σε πολλά μέρη του κόσμου αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι παίρνουν θέση. Ισραήλ. Παλαιστίνη. Αυτοί. Όχι εκείνοι.  Οι καλοί και οι κακοί. Δεν καταλαβαίνουμε λοιπόν? ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΙ. ΟΛΟΙ. Και μεις. Κι εγώ. Κι εσύ.  Τόσο προβλέψιμοι. Τόσο ανίσχυροι. Πόσο εύκολο είναι φίλε μου, εσύ που διαβάζεις το παραλήρημά μου, να σε σκοτώσω αύριο. Πόσο εύκολο. Θα ασχολήθηκαν φιλόσοφοι φαντάζομαι με το θέμα. Θα ασχολήθηκαν και επιστήμονες. Ασχολήθηκαν σίγουρα πολιτικοί. Και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ασχολήθηκαν εξουσιαστές παντός είδους. Από εξουσιαστές του κόσμου μέχρι εξουσιαστές του χρήματος. Γιατί κάπου αυτά διαχωρίζονται. Αυτό πιστεύω. Και αυτοί μας γνωρίζουν καλά.  Μας έχουν κατατάξει και ξέρουν πόσο φοβόμαστε. Τον πόνο. Την θυσία. Τον θάνατο.

Τι πρέπει να κάνει ένας απλός άνθρωπος για να μη φτάσει σε αυτή την κατάσταση? Να μην χρειαστεί να σκοτώσει δηλαδή τον γείτονά του αν του πούν πως είναι εχθρός του και επιβουλεύεται την "γαλήνη" του?

ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ. ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ... ΤΟΥ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ. ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ. ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ. ΤΟ ΠΩΣ. ΤΟ ΓΙΑΤΙ. ΤΟ ΠΟΙΟΣ. ΤΟ ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ΠΡΩΤΟ. ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ. ΑΝ ΔΕΝ ΒΑΛΕΙΣ ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΔΙΚΗΘΕΙΣ. ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΑΔΙΚΕΙΣ. 

Δεν υπάρχει ελπίδα. Αυτό το έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου. Δεν υπάρχει ίχνος ελπίδας. Αυτό που με πονάει περισσότερο είναι η κάθε είδους ομαδοποίηση. Οι καλοί, οι κακοί.  Οι έξυπνοι, οι ανόητοι. Οι ωραίοι, οι άσχημοι. Οι δυνατοί, οι αδύναμοι.

Δεν είμαι μια απο σας. Δεν είμαι ούτε εναντίον σας. Είμαι απλά δίπλα σας. Μια σφαίρα κοντά...