είδα σήμερα τον πατέρα...

By gaidaras



... καθόταν στην στέγη ενός σπιτιού και κοιτούσε πέρα, μακριά... τον πλησίασα αλλά δεν σάλεψε... του ψιθύρησα αλλά δεν απάντησε... στο βλέμμα του υπήρχε πίκρα... για όσα δεν πρόλαβε... υπήρχε χαρά για όσα δεν πρόλαβε... σιγοτραγουδούσε μια γλυκιά μελωδία με το βλέμμα πάντα καρφωμένο πέρα, μακριά... έκανα να φύγω με θλίψη που δεν ένιωθε την παρουσία μου... και τότε μου είπε... "μην είσαι λυπημένη... πάντα θα 'μαι δω για σένα... περιμένω τη στιγμή που θ' ανταμώσουμε... κι είναι κοντά... πολύ κοντά... μην υποφέρεις είμαστε δεμένοι εσύ κι εγώ... μην λυπάσαι που δεν σ' αγκαλιάζω... τα χέρια μου γίνανε φτερά... μην λυπάσαι που δεν σου μιλώ... οι λέξεις μου γίναν μελωδίες... μην λυπάσαι που δεν σε φιλώ... η αγάπη μου έγινε ουρανός"