αταξίδευτο...

By gaidaras at 2009-03-17

... στεκόταν εκεί το μικρό καράβι... κάθε φορά που το πλησίαζε κάποιος γλάρος του φώναζε "ε εσύ! πες μου σε παρακαλώ... τι βλέπεις απο κει ψηλά? κόπασε η τρικυμία? μπορώ να φύγω τώρα?" και κάθε φορά ο γλάρος του απαντούσε "είναι πολύ ώρα που η θάλασσα ξεθύμανε και η τρικυμία κόπασε... ναι μπορείς να φύγεις! αν θέλεις να φύγεις τώρα είναι η ώρα!"

... και στεκόταν εκεί... και κάθε φορά που περνούσε γλάρος έκανε την ίδια ερώτηση... περίμενε πολλά χρόνια σε κείνο το απάνεμο λιμάνι έναν γλάρο να του πει πως... τρικυμίες θα συναντήσει πολλές και πως δεν τελειώνουν ποτέ... πως τα κύματα τα μεγάλα, τα θυμωμένα... κι αυτά θα υπάρχουν πάντα... και πως τα θαλασσοδαρμένα κουφάρια κάποιων άλλων καραβιών στον βυθό της θάλασσας χαμογελούν... γιατί  χαθήκανε ζωντανά...