Δεν είμαι καλά...

... είπε και το αίμα που κυλούσε πριν ζεστό στις φλέβες μου πάγωσε μονομιάς... για κλάσματα του δευτερολέπτου η καρδιά μου έπαψε να καταθλίβει... περίεργο πόσο πολύ μοιάζουν τα δευτερόλεπτα με τους αιώνες... ακόμα πιο περίεργο πόσο κοντά είναι το παρόν με το παρελθόν... πέρασαν απο το μυαλό μου όλα... ο θάνατός του... η αρρώστια της... ο θάνατός της... το τρακάρισμά του... η καταδικαστική επιλογή ζωής της... η αρρώστια της... η αποτυχία μου... ο θάνατός του... ο θάνατός του... ο θάνατός του...
... οι εξηγήσεις που δόθηκαν λίγο αργότερα στο τηλέφωνο δεν αρκούσαν για να ξεκολλήσει το μυαλό μου απο τις θύμησες... έμεινε κι αυτό εκεί παγωμένο... στον θάνατό του... στον θάνατό του... στον θάνατό του...
... ξεπάγωσε το αίμα και η αντλία έπιασε πάλι δουλειά...
... και είχα αρχίσει να ξεχνάω... αυτές τις μέρες...