ανακάλυψες...

...ποτέ έναν κόσμο αισθητό μα νοερό... έναν κόσμο που υπάρχει και εξελίσσεται παράλληλα με τον υπαρκτό... τόσο όμορφο και υπέροχο ώστε η ιδέα πως μπορείς να τον αγγίξεις σε κάνει να νιώθεις ένα γλυκό μούδιασμα ευτυχίας... κι όμως δεν μπορείς να τον αγγίξεις... δεν μπορείς να μπεις μέσα του... ούτε να γίνεις κομμάτι του και να τον ζήσεις... μπορείς μόνο να τον νιώθεις και να τον αποζητάς... είναι ένα αλγεινό προνόμιο... ένα εθιστικό μαρτύριο... μια κατάρατη τύχη...