Οι ψυχές...

... δεν είναι περιστέρια... ούτε φτιαγμένες από πνεύμα... είναι πλάσματα με γνώριμες μορφές... χωρίς χαρακτηριστικά, χωρίς σκιές... σμιλευμένες απ' τη σάρκα, φτιαγμένες σαν από ατσάλι...βαριές... πετούν έξω απ' τα παράθυρα των κτιρίων με κινήσεις μηχανικές... κάθε τόσο κάθονται στα περβάζια για να ξαποστάσουν... οι ψυχές τρισκατάρατες ως τα βάθη του χρόνου σέρνουν τις μνήμες της πρότερης ζωής... γελούν και κλαίνε... πονούν και υπάρχουν... ως τα βάθη των αιώνων με το ανάθεμα να θυμούνται...