και κει μέσα στα χαλάσματα...
...ξεπροβάλλει η ελπίδα... μάταια κλαίγοντας παρακαλά να 'ναι η τελευταία φορά που πεθαίνει... η τελευταία φορά που ξαναγεννιέται... η τελευταία φορά που καταριέται την ίδια της την ουσία... μάταια ορθώνεται εκεί μέσα και ανθίζει... όπως μάταια είναι όλα τα ωραία πράγματα...
2 Comments:
Κι όμως μόνον η ομορφιά δίνει νόημα στον κόσμο...
Αυτό που θέλω να πω είναι πως χωρίς την ασχήμια δεν υπάρχει ομορφιά... χωρίς τον πόνο δεν υπάρχει χαρά... γι αυτό είναι μάταια όλα τα ωραία πράγματα... γιατί η συνειδητοποίηση της ομορφιάς απαιτεί την γνώση της ασχήμιας... η έστω και μικρή αίσθηση της ευτυχίας απαιτεί την ύπαρξη της δυστυχίας... η μια κατάσταση δε στέκεται χωρίς την άλλη... αυτό το είχε συνειδητοποιήσει ο Νέμο... γι αυτό και κατάφερε αυτό που δεν μπορούμε όλοι οι άλλοι... την ενσυνείδητη απομόνωση σε έναν κόσμο που η δυαδική αυτή υπόσταση των πραγμάτων σπάει και γίνεται υπόθεση του ενός... που ακόμα κι έτσι είναι ημιτελής... αλλά στο ελάχιστο... φοβερό το κείμενό σου...:)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home