αστέρια...
... έπεσαν στη γη... έσπασαν σε χιλιάδες κομμάτια φωτός και σκορπίστηκαν στη θάλασσα... γνώρισαν την ανθρώπινη αγνωμοσύνη και μικρότητα ώσπου μια μέρα έπαψαν να λάμπουν... έγιναν δάκρυα στα μάτια δελφινιών και ιδρώτας στα μέτωπα ψαράδων... έκτοτε ο ουρανός θάμπωσε και η θάλασσα κλαίει με λυγμούς... τους λέμε κύματα...
6 Comments:
καλα εεεε υπεροχο λεμε!Σαν παραμυθι μοιαζει το κειμενακι σου!
(και που σαι ΔΕΝ βαζουμε τετοιες φωτογραφιες εν μεσω εξεταστικης... :s )
μικρέεεε σου στέλνω mail μακια :)
Πολύ ποιητικό, εικόνα και κείμενο σε αρμονία.
Τιμή μου περαστικέ τα σχόλιά σου :)
Μα τι λες βρε Γαϊδάρα;! O πάπας είμαι; :D
Για μένα ο πάπας δεν έχει καμία απολύτως αξία... είσαι ένας άνθρωπος με προσωπικότητα και ποιότητα που σπανίζει... γι αυτό και νιώθω τιμή...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home