4 Ιουλίου 2006

τάση για δράμα

Πλησιάζω με βήματα κουρασμένα την εξώπορτα... σε όλη την ανηφορική διαδρομή σκεφτόμουν... μπερδεμένες εικόνες που το μυαλό μου θέλει να ξεφορτωθεί βίαια, κάνοντας μια υποκριτική σκέψη για τι θα κάνω το βραδάκι... αλλά επιμένουν... το παρελθόν με εκβιάζει πάλι... μου λέει ότι πρέπει να το αφήσω να καταλάβει τις σκέψεις μου... αν δεν το κάνω λέει, δεν θα με αφήσει να διαβώ το πλατύσκαλο... θα με τυλίξει τόσο σφιχτά με την παρουσία του που δεν θα αντέξω να κάνω αυτά τα λίγα βήματα που με χωρίζουν απ' την εξώπορτα... κι όμως αυτά τα ίδια βήματα τα έκανα τότε... πως είναι δυνατόν?... πέρασαν τόσα χρόνια... δεν υποκύπτω ποτέ σε εκβιασμούς... έτσι το αφήνω να κάνει αυτό που θέλει... διώχνω κάθε άλλη σκέψη και ετοιμάζομαι να το υποδεχτώ... είμαι εδώ... είμαι εκεί... νιώθω να κάνω ένα βήμα μπρος και δύο πίσω... κι όμως φτάνω γρήγορα ... ήταν μια δύσκολη ζωή η σημερινή... και τώρα?... πως να βάλω το κλειδί στο κλείθρο?... νιώθω τόσο βαριά τα χέρια μου... η ανάσα μου δεν θέλει να με βοηθήσει... αντιθέτως μου βάζει συνεχώς εμπόδια... κι όμως να 'μαι... έχω ανοίξει κιόλας και προχωράω στον διάδρομο... τόση ησυχία... μα που πήγαν όλοι?... η φωνή στο τηλέφωνο ήταν σαφής... πρέπει να έρθεις τώρα... πρέπει να προλάβεις... πρέπει ... ποτέ δεν κατάλαβα αυτό το πρέπει... γιατί "πρέπει"?... γιατί έπρεπε να τον αντικρύσω έτσι?... εκείνον που αγάπησα όσο κανέναν άλλον άνθρωπο... είμαι εκεί... είμαι εδώ... δραματοποιώ... αυτό κάνω...αυτό είναι το τίμημα εκείνου του πρέπει... το παρελθόν με λυπήθηκε πάλι... με αφήνει σιγά σιγά να γλυστρίσω στο παρόν... και τώρα είμαι αντιμέτωπη με αυτή την εξώπορτα... πάντα θα αναρωτιέμαι τι υπάρχει πίσω της... τι πόνο θα κρύβει για μένα αυτή την φορά?... τάση για δράμα!
Η δική μου απάντηση λοιπόν στην δραματοποίηση είναι η υποκρισία... έτσι όταν φοβάμαι να ανοίξω την πόρτα θα σκέφτομαι "τι όμορφη μέρα ελπίζω να έχουμε κάτι καλό να φάμε σήμερα"... όταν τρέμω τι πόνος θα έρθει πάλι για μένα θα σκέφτομαι "ένας καλός ύπνος είναι ότι χρειάζομαι"... όταν θα μου χτυπήσει πάλι τον ώμο το παρελθόν θέλοντας να με εκβιάσει ξανά θα σκέφτομαι... "αγάπη μου γύρισες?"

Gaidara in english
Χαθήκαμε μακριά χωρίς εσένα Τίποτα δικό μας πια κοντά σου Σύντριψε τη μνήμη μας μέσα στα όνειρα σου Και ζήτα έλεος για μας Γλύφουμε τις πληγές στο άγιο σου δέρμα Σερνόμαστε κατάκοποι κοντά σου Και μες το παρεκκλήσι της καρδιάς σου Κοινωνάμε στάχτη, πίκρα κι αίμα Οι φίλοι σου δε θα ναι δω ποτέ ξανά Γιατί έχουν ρίξει τις καρδιές τους στα σκυλιά Γιατί έχουν ρίξει τις καρδιές τους στα σκυλιά Κι έχουν απομείνει άδεια σκιάχτρα &:
eXTReMe Tracker