μια στάση

Θα 'θελα να ξαποστάσω λιγάκι τώρα... να διώξω κάθε σκέψη απο το μυαλό μου... ναι... θα ήταν υπέροχο κάτι τέτοιο... ποτέ πριν δεν το κατάφερα... ίσως τώρα μπορέσω... ακούω το soundrack του μελισσοκόμου... γλυκό και τόσο ταιριαστό κατευόδιο σε αυτό το ταξίδι... ένα ταξίδι μέσα στην παύση... ένα ταξίδι εκεί που όλα σταματούν... εκτός απο μένα... κάθομαι για λίγο σε αυτό το παγκάκι... τι υπέροχη η μυρωδιά της γης μετά την βροχή... η πλάτη μου ακουμπά πίσω και σηκώνω το βλέμμα μου ψηλά... εκεί που διακρίνονται οι κορφές των δέντρων... δεν υπάρχει ψυχή γύρω... κανένας ήχος... σιγή... τα λιγοστά πουλιά που πετούν πάνω απο τα καταπράσινα δέντρα λες και δεν έχουν λαλιά... με νανουρίζει η κίνηση των φτερουγισμάτων τους... τίποτα δεν μπορεί να μου αποσπάσει την προσοχή... δεν μπορεί τίποτα πια να την σπάσει σε χιλιάδες κομμάτια σκέψης... είμαι εκεί.... καθηλωμένη σε μια παύση... ούτε ο χρόνος κυλά... ούτε εγώ αναπνέω... μόνο αφουγκράζομαι... το αεράκι... το φως... την μυρωδιά... όλα... όλα εκτός απο μένα...