λίγα λουλούδια...

... ακουμπισμένα στη σκουριά... αφημένα με μοναδικό σκοπό να ομορφύνουν το κενό... με μοναδικό λόγο ύπαρξης να απαλύνουν τα γιατί... να βοηθήσουν το νου να πετάξει μακρυά... εκεί που καμιά απάντηση δεν έχει σημασία... καμιά συνείδηση δεν πονάει... εκεί που τίποτα και ποτέ δεν ματώνει... καμιά ψυχή δεν φοβάται να λευτερωθεί... καμιά σκέψη δεν φυλακίζεται...