παραμύθι χωρίς τέλος...
... ένα κορίτσι στη βιτρίνα ενός ημιυπόγειου μαγαζιού μετράει βήματα, ματιές ακόμα και πεταχτά φιλιά κάποιων ερωτευμένων περαστικών... τι κρίμα... δεν θα νιώσει ποτέ πως είναι να ερωτεύεσαι... δεν θα νιώσει ποτέ τον γλυκό πόνο του χωρισμού ... δεν θα νιώσει ποτέ την άδολη και ειλικρινή στοργή... παρά μόνο το απατηλό άγγιγμα της απόκτησης... την φθηνή αγάπη της κυριότητας... το πικρό αίσθημα της συναλλαγής... όπως και πολλοί πολλοί άνθρωποι γύρω μας...
4 Comments:
Δεν σου έχω πεί πως έχω συλλογή παιχνιδιών...
Αλήθεια??? Θέλω φωτό... :)
Διάβασε "Το Μυστικό Δωμάτιο".
Και θέλω σχόλια...
Έγινε κιόλας...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home