κάποτε...

... θα γυρίσεις πίσω... και τότε τι?... τι θα έχεις να θυμάσαι?... πόσες μνήμες θαρρείς μπορείς να θάψεις?... πόσα πρέπει νομίζεις μπορείς να ξεγελάσεις?... ότι έχεις να κάνεις μην το αναβάλλεις... αν προδώσεις το ένα το μοναδικό σου χρέος θα γυρνάς με μια ανελέητη κατάρα ξανά και ξανά στον τόπο που εγκλημάτησες... κι εκεί όλες οι μνήμες που έθαψες... όλα τα πρέπει που ξεγέλασες θα σε περιγελούν... θα σε δείχνουν στις πιο μύχιες σκέψεις σου και χυδαία θα σε περιπαίζουν... "κοιτάξτε τη!" θα λένε... "θαυμάστε τη!... πρόδωσε... δείλιασε... ανέβαλε... να γίνει αυτό που είναι... να κάνει αυτό που της πρόσταζε η ουσία της... να πάει πιο πέρα... να ολοκληρώσει αυτό της το ένα χρέος... να γίνει για τους άλλους ένα φως... "