η μάχη...

By gaidaras

αντιθέτως...

By gaidaras

φαντασία και μουσική...

By gaidaras

μ' ακολουθεί...

κάτω στο κέντρο...

σ' ακολουθώ...

By gaidaras

"γιατί...

By gaidaras

...είναι οι άνθρωποι κακοί?" με ρώτησε... "για να μας δίνουν σοφία και σκοπό" της απάντησα..."δεν υπάρχει άλλος τρόπος?" ξαναρώτησε... της γύρισα την πλάτη και απομακρύνθηκα μη έχοντας κάτι να πω... ένα βιαστικό κι ένοχο βλέμμα μου έπεσε σ' ένα δάκρυ από μαύρη μπογιά που κυλούσε στον κίτρινο τοίχο... πήρα ένα χαρτί και γύρισα να το σκουπίσω... "μη κλαις" της είπα... "οι άνθρωποι είναι ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο... είσαι τυχερή αν τα ένιωσες και τα δυό... σημαίνει πως είσαι αληθινός άνθρωπος".

σαν φανείς...

By gaidaras

...χάνομαι...

νέα μέρα... άλλη εποχή...

By gaidaras

στο τέλος του δρόμου...

By gaidaras

... που μ' έφεραν βήματα αργά και βαριά κοντοστάθηκα... σκέφτηκα πως αυτό το τέλος... κάθε τέλος, είναι μια νέα αρχή... παρηγορήθηκα μ' αυτή τη σκέψη και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα στην άλλη μεριά... πέρα απ' το τέλος του δρόμου αυτού ανακάλυψα πως υπάρχει ένας άλλος δρόμος... τα βήματα μου είναι πια γεμάτα αισιοδοξία... δύναμη που γεννά κάθε γνώση που αποκτιέται βαδίζοντας προς το τέλος... στο τέλος κάθε αρχής... στην αρχή ενός τέλους...

the moving balkony...

By gaidaras

free but trapped...

By gaidaras

πόσα αντίο...

By gaidaras

...

By gaidaras

η ποινή...

By gaidaras

απόντες...

By gaidaras

το παιδί ψιθύρησε...

By gaidaras

... στο άλογο "που πάμε?"... και κείνο αποκρίθηκε... "θα σε πάω κάπου μακριά... σ' ένα μέρος που δεν υπάρχουν πόλεμοι... δεν υπάρχουν φτωχοί... δεν υπάρχει πείνα και αδικία... δεν υπάρχει αρρώστια και κακία"... τότε το παιδί χαμογέλασε και ρώτησε "πες μου... υπάρχουν άλλα παιδιά εκεί?... θα είναι κι άλλοι άνθρωποι?"... και το άλογο δάκρυσε...

the hard way... the only way...

By gaidaras

το τέλος των ανθρώπων...

By gaidaras

το σκοτάδι είναι παντού...

By gaidaras

... γύρω μας... μέσα μας... 

φα σολ...

By gaidaras

κοίτα με... με βλέπεις?

By gaidaras

αχ, χελιδόνι μου...

By gaidaras

...

By gaidaras

Σαλονίκη...

By gaidaras

και τότε το κρύο έγινε δροσιά...

By gaidaras


By gaidaras


By gaidaras


By gaidaras

ζωή σε όλα...

By gaidaras

η πόλη με πληγώνει...

By gaidaras

χορεύοντας με τις σκιές...

By gaidaras

κατεβαίνω να με βρω...

By gaidaras at 2009-04-16

τα μυστήρια των ανθρώπων...

By gaidaras

συντρίμμια...

By gaidaras

By gaidaras at 2009-04-14

By gaidaras at 2009-04-14

By gaidaras at 2009-04-14

By gaidaras

φυλακισμένη άνοιξη...

By gaidaras at 2009-04-12

ήταν ένας γάτος... πονηρός...

By gaidaras

By gaidaras at 2009-04-10

παίζοντας με τις σκιές...

By gaidaras at 2009-04-10

ταξίδι στο χρόνο...

By gaidaras at 2009-04-10

σαν θάλασσα...

By gaidaras at 2009-04-10

παίζοντας με τις σκιές...

By gaidaras

η ψευδαίσθηση της ελευθερίας...

By gaidaras

πράσινο με φόντο γκρι...

By gaidaras

κάτω στην πόλη...

By gaidaras

... ζουν πνεύματα με ανθρώπινες μορφές... αν τύχει να περνάς από σκοτεινά δρομάκια... στάσου και νιώσε τον αέρα... τα λόγια τους θα χαϊδέψουν τα αυτιά σου και θα φιλήσουν ηδονικά τις σκέψεις σου... έχουν πολλές ιστορίες να σου πουν... πικρές... όμορφες... αληθινές...  ποτέ όμως μη κοιτάξεις κατάματα αυτές τις μορφές... θα γελαστείς πως είναι ανθρώπινες... όμως είναι ανυπόστατες... σε παραπλανούν για να σε δοκιμάσουν... αν αφεθείς στα λόγια τους θα σε αφήσουν με σκέψεις βαθιές, βασανιστικές, αλησμόνητες... μα τόσο αληθινές... αν θελήσεις να δεις τις μορφές τους... θα σ' εγκαταλείψουν με σκέψεις ελεεινά ανθρώπινες...