κατεβαίνω...

... για να την συναντήσω... μα είναι τόσο ψηλά... την φοβάμαι... αερικό και στοιχειό μαζί... την λατρεύω... μάνα και πατέρας μαζί... την προσκυνώ... ζωή και θάνατος μαζί.

παραπλάνηση...

...όχι λόγω έλλειψης φωτός... μα ύπαρξης σκότους...

όταν το παλιό λάμπει...

...σημαίνει ότι το καινούργιο σκοταδιάζει...

μια βόλτα...

...στην πόλη και αρκεί να συνειδητοποιήσεις... είμαστε όλοι παραδομένοι... άνευ όρων...

γλυκό αντίο...

Νίτσε

...η άσχημη συνείδηση είναι η πραγματική μήτρα των ιδεατών και φανταστικών συμβάντων...

...όλα τα ένστικτα που δεν εκτονώνονται προς τα έξω στρέφονται προς τα μέσα...

...όταν οι άνθρωποι δεν ντρέπονταν για την σκληρότητά τους η ζωή στη γη ήταν πιο χαρούμενη απ' ότι σήμερα...

Απαγορευτικό.

... μερικές φορές ένα απαγορεύεται δεν αρκεί... γι αυτό... προσοχή! ο σκύλος φυλάει...

σβύστο.

... όλα. για πάντα.

ξεκινάς...

...μα δεν ξέρεις για που... αγωνιάς μα δεν ξέρεις για τι... ελπίζεις κι ας ξέρεις πως είναι μάταιο...

κοίταξε ψηλά...

... μερικά σύννεφα άρχισαν να μαζεύονται απειλητικά... και τότε σκέφτηκε πως δεν θα έφευγε... δεν θα έτρεχε να προστατευτεί απ' τη βροχή... θα έμενε εκεί... σε κείνο ακριβώς το σημείο... να κοιτάζει ψηλά... να μην μπορεί να ανοίξει τα μάτια της απ' τις ψιχάλες... να ξεπλυθεί από τις σκέψεις... να αδειάσει το κεφάλι της απ' τα στοιχειά... μέχρι την επόμενη βροχή...

τη μέρα...

...είναι πουλί... την νύχτα άνθρωπος... αν τον ρωτήσεις, νύχτα βέβαια, ποια από τις δυο μορφές του προτιμά θα σου πει... "πουλί είμαι ελεύθερος μα άνθρωπος αγαπώ"...

η πιο αγαπημένη του...

... ώρα ήταν το απογευματάκι... λίγο μετά τον μεσημεριανό ύπνο και πριν ξεκινήσει η πολύβουη πόλη να συνέρχεται... έβγαινε στο παράθυρο και κοίταζε πέρα μέχρι κει που έφτανε το βλέμμα του... δεν ήταν εύκολο... είχε εκπαιδεύσει τη ματιά του να σκαρφαλώνει τις πολυκατοικίες, να υψώνεται πάνω απ' τις κεραίες, να χαϊδεύει τις μπουγάδες προσεχτικά και να φτάνει τελικά στη θάλασσα... στ' ανοιχτά... έβγαζε λίγο καπνό από μια δερμάτινη θήκη και έστριβε ένα τσιγάρο με το βλέμμα καρφωμένο πάντα στη θάλασσα... το άναβε, πάντα με σπίρτα λάτρευε την μυρωδιά τους όταν τα έσβυνε και ρουφούσε με τέτοια επιθυμία τη νικοτίνη... σαν να ήταν η αλμύρα εκείνη που πότιζε τα πνευμόνια του και όχι η σαγηνευτική ουσία... φυσούσε τον καπνό με τέτοια απόλαυση σαν να ήταν η θαλασσινή αύρα εκείνη που έβγαινε απ' το στόμα του... πάντα με το βλέμμα στη θάλασσα... δίπλα ακριβώς ένα άλλο παράθυρο... πάντα όμως κλειστό... κάποτε είχε γνωρίσει σε κείνο το παράθυρο μια κοπέλα... μια κοπέλα που δεν ξέχασε ποτέ μα δεν ξανάδε από τότε... μάταια την περίμενε για πολλές μέρες από κείνη την πρώτη συνάντηση... όταν κατάλαβε ότι δεν θα ξαναγύριζε πήρε μια απόφαση... δεν θα την περίμενε ποτέ πια... ποτέ δεν θα την αναζητούσε μα κάθε μέρα θα έβγαινε στο παραθύρι του για να την ξορκίζει.... με σύμμαχο του την θάλασσα και ένα τσιγάρο... την πιο αγαπημένη του ώρα...

divine...

στη φωτογραφία ο Όλυμπος

...πάνω από θεούς και ανθρώπους... η τελειότητα...

ξύλινος...

...και αληθινός...

"φτάνει πια!"

...φώναξε και με μια κίνηση βούτηξε μέσα στο νερό... κλωτσούσε και βλαστημούσε δαίμονες σαν να πάλευε με φανταστικούς εχθρούς... όλοι τον κοιτούσαν αποσβολωμένοι... δεν κατάλαβε κανείς τι συνέβη... κάποια στιγμή μέσα στην έξαψη της οργής ψέλισσε ασθμαίνοντας... "είναι άδικο... Άδικο!... τόσο πολύτιμο... τόσο άφθονο... άδικο!"... ο κόσμος που συγκεντρώθηκε γύρω του άρχισε να φεύγει... όλοι ψιθύριζαν και χαμογελούσαν με κομπασμό... "τρελός βέβαια... μα είναι παράφρων ο άνθρωπος!"... και όταν έφυγε και ο τελευταίος εκείνος αναδύθηκε σε λυγμούς γονατίζοντας στο νερό... κάποια στιγμή σαν να μιλούσε σε κάποιον αόρατο φίλο ψιθύρισε "είναι άδικο... πεθαίνουν... εκείνοι πεθαίνουν... τόσο άφθονο... τόσο πολύτιμο... τόσο άδικο!".

και κει μέσα στα χαλάσματα...

...ξεπροβάλλει η ελπίδα... μάταια κλαίγοντας παρακαλά να 'ναι η τελευταία φορά που πεθαίνει... η τελευταία φορά που ξαναγεννιέται... η τελευταία φορά που καταριέται την ίδια της την ουσία... μάταια ορθώνεται εκεί μέσα και ανθίζει... όπως μάταια είναι όλα τα ωραία πράγματα...

αν...

...ήταν ένα λευκό περιστέρι θα πετούσε σε έναν καταπράσινο ουρανό... δεν θα κινδύνευε πια από τα βιαστικά και αδιάφορα βήματά μας... δεν θα πέθαινε κάθε φορά που τυχαία θα αντάμωναν οι δρόμοι μας... δεν θα δάκρυζε τη στιγμή που οι φλόγες θα έβαζαν τέλος στην ύπαρξή του... κι εμείς οι φλόγες...

αψύχωτα σώματα...

...κομψά ντυμένα... εκλεπτυσμένα και επιμελημένα... κοιτούν το άψυχο σώμα... το κοιτούν και το προσπερνούν... όπως κοιτούν και προσπερνούν τα άμοιρα έμψυχα σώματα...

ανθισμένο παραπέτασμα...

... μερικές φορές είναι καλύτερα να υψώνεις έναν φανταστικό τοίχο ομορφιάς για να αφήνεις έξω την ασχήμια της πραγματικότητας... κι ας σε πουν αφελή... κι ας σε πουν μισάνθρωπο... κι ας σε πουν τρελό!

χαμένος ορίζοντας...

ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΣΠΕΡΤ

Λαός κατά ασφα-ληστών

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

Αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή κοινωνική κινητοποίηση, η οποία κλιμακώνεται πέραν κάθε... συντηρητικής πρόβλεψης και νεοφιλελεύθερης επιθυμίας, βρίσκεται από το πρωί η κυβέρνηση.

Με το προωθούμενο νομοσχέδιο στο Ασφαλιστικό επιχειρείται να πληρώσουν οι μητέρες με ανήλικο και οι ανασφαλείς εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα τις νεοσυντηρητικές θέσεις της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό, τα σπασμένα των Ταμείων, την κλοπή με τα δομημένα ομόλογα, τις απώλειες από τις χαριστικές πράξεις προς τους οφειλέτες, την καθιέρωση ως κυβερνητικής πολιτικής της παραοικονομίας και της ανασφάλιστης-μαύρης εργασίας, την υποχώρηση του κράτους από την ευθύνη για την κοινωνική πολιτική. Και οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι ασφαλισμένοι, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επιστήμονες, ακόμη και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες αντιδρούν δυναμικά.

Σύγκρουση

Μάλιστα το κοινωνικό ανάχωμα στην προωθούμενη νεοφιλελεύθερη και κατεδαφιστική πολιτική των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων παίρνει διαστάσεις ανοικτής σύγκρουσης. Δεν είναι μόνο η γενική απεργία που διοργανώνει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, η συνεχιζόμενη απεργία στους δήμους και τη ΔΕΗ, αλλά η σύγκρουση διευρύνεται χρονικά και εμπλουτίζεται και με νέους κλάδους. Ετσι, παρατείνεται χρονικά και κλιμακώνεται η ευθεία αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής με συλλαλητήριο και την Πέμπτη στο κέντρο της Αθήνας (Σύνταγμα στις 6 μ.μ.) από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, την ώρα που οι βουλευτές της πλειοψηφίας θα προσέρχονται στην Ολομέλεια της Βουλής υπό τη δαμόκλειο σπάθη της κομματικής πειθαρχίας. Οι τραπεζοϋπάλληλοι συνεχίζουν και την Πέμπτη, οι δικηγόροι απέχουν όλη την εβδομάδα από τα δικαστήρια. Οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν και την επόμενη ημέρα για τους καθηγητές και δασκάλους, τους εργαζόμενους στον προαστιακό και τον ΟΣΕ, τους μηχανικούς κ.ά.

Ετσι οι σημερινές κινητοποιήσεις έχουν πάρει χαρακτήρα καθολικής αντίδρασης. Λόγω της απεργίας αναμένεται να παραλύσει κάθε οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα στη χώρα με εξαίρεση τα συλλαλητήρια τα οποία θα υποστηριχθούν και από την «πράσινη ζώνη» στον Ηλεκτρικό και στο Μετρό, 10 με 3 το μεσημέρι, για τη διευκόλυνση των διαδηλωτών προκειμένου να προσέλθουν στα συλλαλητήρια. Η κεντρική απεργιακή ενωτική εκδήλωση των συνδικάτων (ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ) είναι στις 11 το πρωί στο Πεδίον του Αρεως. Μισή ώρα νωρίτερα στην Ομόνοια το ΠΑΜΕ.

Χωρίς ράδιο-TV

Επίσης τα νοσοκομεία θα δέχονται μόνο επείγοντα περιστατικά, τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα έχουν σιγήσει από χθες λόγω της 48ωρης απεργίας των τεχνικών, ενώ την Πέμπτη δεν θα εκπέμψουν τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα λόγω 48ωρης απεργίας των δημοσιογράφων στον ηλεκτρονικό Τύπο. Αύριο δεν θα εκδοθούν εφημερίδες λόγω της απεργίας των δημοσιογράφων στον γραπτό Τύπο, τα ιδιωτικά ιατρεία και φαρμακεία θα παραμείνουν κλειστά, οι δημόσιες υπηρεσίες θα «νεκρώσουν», τα βενζινάδικα θα μείνουν κλειστά σήμερα, παραλύουν και οι συγκοινωνίες, τα σχολεία δεν θα λειτουργήσουν και αύριο όπως και οι τράπεζες δημιουργώντας προβλήματα ρευστότητας.

Σε κάθε περίπτωση οι εξελίξεις γύρω από το Ασφαλιστικό είναι ανοικτές αφού από την κοινωνική αντίσταση που θα υπάρξει αυτό το διήμερο στα σχέδια κατεδάφισης θα κριθούν εν πολλοίς η πορεία υλοποίησης του κυβερνητικού σχεδίου, η διαδικασία ενοποιήσεων, η διχοτόμηση των Ταμείων και η μεταβίβαση των αποθεματικών, η υποβάθμιση της περίθαλψης, αλλά και η επαναφορά αντίστοιχων ρυθμίσεων για άλλους κλάδους.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/03/2008

ΠΟΛΥ ΒΟΛΙΚΗ ΜΕΡΑ ΔΙΑΛΕΞΕ Η ΠΟΣΠΕΡΤ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑ!

στον τοίχο με μπογιά...

...ωραία χώρα... επανιδρύστε την!

Φ για έναν άγνωστο...

αδημονώ να σε δω...

... να περνάς τα όριά σου... περιμένω με γλυκιά νοσταλγία να κάνεις την υπέρβαση... να πας πιο μακρυά από κει που σου ορίσανε... πιο πέρα απ' όλα τα σύνορα που σου χτίσανε... αργείς?

η κρυψώνα...

...όσο κι αν ψάξεις δεν θα με βρεις... γιατί απλά δεν με προσέχεις... γιατί το ξεθωριασμένο το προσπερνάς... όπως προσπερνάς τους γερασμένους και τους ταλαιπωρημένους... γιατί είσαι ρηχός.

πόλις είναι οι άνθρωποί της...

...θα έλεγα όχι πια... πόλις είναι τα παλιά κτίριά της... αυτά που όταν τα κοιτάς ξεθωριάζει λίγο η ασχήμια τριγύρω... πονάει λιγότερο η κατάντια έστω και για λίγες επιλεκτικές υποδιαιρέσεις χρόνου...

είναι κάποιες...

...πόρτες που αν τις διαβείς δεν έχεις τη δύναμη να κοιτάξεις πια πίσω... τρομάζεις στη σκέψη του τώρα... γαληνεύεις αδημονώντας το μετά... πηγαίνοντας απ'το σκοτάδι στο φως και ξανά στο σκοτάδι αναρωτιέσαι "γιατί εγώ?"... και η απάντηση πάντα η ίδια... γιατί εσύ είσαι εγώ...

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

πέρασες πολλά...

στον Παλιό Παντελεήμονα...

στην αγορά...

όλα πουλιούνται... και οι αγοραστές αγοραίοι...

μέσα απ'το σκοτάδι...

...θα ξεπροβάλλει πάντα η ομορφιά της ύπαρξης... η επιμονή στην ελπίδα... η πάλη για την επιστροφή στο σκοτάδι...

θα με αναζητάς...

μια μάσκα που πέφτει...

...είναι μια σκέψη που ελευθερώνεται...

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

το μόνο φως...

ήταν το φως ενός κεριού... και όλα ήρθαν πάλι στην σωστή τους διάσταση...

μακάρι...

... τα πλαστικά μου χέρια να είχαν την δύναμη... τα δύσκαμπτα πόδια μου το κουράγιο... τα άψυχα μάτια μου την ευκαιρία... να φύγω... μακρυά... και από κει να τους κοιτάω εγώ... και να τους φωνάζω... "κοιτάξτε με τώρα ανόητοι! ποιος είναι ο ψεύτικος? εγώ ή εσείς?"

η μοιρασιά του λιμανιού...

άγνωστη ρότα...

η ομορφιά που χάθηκε...

ο τοίχος καμβάς...

the blues...

τα παλιά τα χρόνια...

σα νότα...

Γενίτσαροι...

... στη Νάουσα... ένα έντονο και συγκινητικό έθιμο... δεν μπορείς παρά να γίνεις ένα μ' αυτούς...

έθιμο και κουράγιο...

το παλιόσπιτο...

ο τροχός και το πηδάλιο...

a moment's reflection...

...is a moment that passed away...

εδώ πωλούνται πάσης φύσεως υλικά...

... κι έτσι έγινε μέσα σε μερικά χρόνια ένα μικρό μαγαζάκι... συνοικιακό, συμπαθητικό, συμβατικό... κάποτε πουλούσε σπουδαία υλικά μα πάνε πολλά χρόνια από τότε.... κανείς δεν δίνει σημασία πια σ' αυτά... τώρα το φθηνό πήρε την θέση του σπουδαίου... το ψεύτικο πήρε τη θέση του καθαρού... το ευτελές πήρε τη θέση του αξιοπρεπούς...

δρόμοι...

Δρόμοι περπατημένοι

Οδυσσέας Ελύτης

Δρόμοι περπατημένοι κι απερπάτητοι
ποιος τους εδιάβη πέρα ποιος δεν τους πατεί.

Μα ο που τους πήρε κι ήμπε μες στα αίματα
μήτε Θεός μήτ' άλλος δεν τον σταματά.

Κατακαημένη πλάση που σε γήτεψαν
όλ' οι τρελοί του κόσμου κι εστρατήγεψαν!