σταγόνες δροσιάς...
My innerself...
Πάλι σκότωσα μυρμήγκια σήμερα... στην κουζίνα... πάνω στον πάγκο... μέσα στην λεκάνη ... η μέθοδος αλάνθαστη και πανεύκολη... τα πατάω ελάχιστα με το δάχτυλο και μετά στην βρύση... έτσι το νερό τα παρασέρνει στον κάτω κόσμο... ξέρετε της αποχέτευσης... πόσο δυνατή νιώθω όταν το κάνω αυτό... πόσο παντοδύναμη... μέσα σε δευτερόλεπτα έστειλα 6 ζωές, μυρμηγκοζωές ναι, στον άλλο κόσμο... άραγε έχουν παράδεισο και κόλαση αυτά τα ζωντανά?... αν έχουν σίγουρα θα με θεωρούν θεό που τους έστειλα μια ώρα αρχύτερα εκεί... ίσως να έχουν και την εικόνα μου κάπου και να με λατρεύουν ως θεό... που όταν θέλει παίρνει τις ζωές τους... γιατί αυτός (εγώ) ξέρει... ή γιατί ήρθε η ώρα τους... γιατί ήταν καλά μυρμηγκάκια και ο καλός θεούλης (εγώ) αποφάσισε ότι τα ήθελε στο πλάι του... στο πλάι μου... ποιος? εγώ?... μα εγώ τα σκότωσα για να τα ξεφορτωθώ... γιατί να τα θέλω πλάι μου?... ας είναι... αγγελομυρμηγκάκια λοιπόν... τώρα στο σπίτι μου σαν να μην μου έφταναν τα μυρμηγκάκια που πηγαινοέρχονται πέρα δώθε κάθε φορά που θα δούν ένα ψίχουλο ή μια γλυκιά σταγόνα... τα λιγούρια... έχω και τα αγγελομυρμηγκάκια... και οι συγγενείς?... δεν έχουν συγγενικά μυρμήγκια που ο χαμός τους να τα βύθισε στην θλίψη?... ανάβουν άραγε κανένα κεράκι στην χάρη μου που ως παντοδύναμη τα πήρα απο τον μάταιο τούτο κόσμο?... είναι πιστά μυρμηγκάκια?... δεν βαριέσαι... έτσι κι αλλιώς την επόμενη φορά που θα δω κάποιο πάνω στο ψωμί... ή μέσα σε κανένα πιάτο... ή πάνω στον πάγκο να κουβαλάει ξεδιάντροπα στην πλάτη του έναν κόκκο ζάχαρης... δεν θα το βάλω να μου ψάλλει κανέναν επιτάφιο θρήνο... θα εφαρμόσω την μέθοδο... την θεική μου μέθοδο... θα το πατήσω... θα ανοίξω την βρύση... και θα αφήσω το νεράκι να κάνει την δουλειά...
απέχθεια... κατάντια... ξιπασιά... καφρίλα... είμαστε οι νέοι... βελτιωμένοι... μορφωμένοι... καλοζωισμένοι και ευπρεπισμένοι έλληνες... αυτοί είμαστε!