31 Δεκεμβρίου 2006

Last post for 2006 ...

δεν ήσουν κακό για μένα... αλλά για πολύ κόσμο ήσουν... γι αυτό ΞΟΥ!... you weren't a bad year for me... but for a lot of people you were... so.... we get rid of you gladly! :)



μόνοι γλυκοφιλάμε το σκοτάδι...



γιατί η βραδυνή πλάνη λέει τα πιο όμορφα ψέμματα...

30 Δεκεμβρίου 2006

i don't know about photography...

...but in pastry-making i manage it all right! :P









Et voilà!!! :P

τα φώτα σβήνουν...



οι ομιλίες μεταμορφώνονται σε ψιθύρους... τα μάτια καθηλώνονται... μόνη πηγή φωτός πια είναι η μεγάλη οθόνη... μόνη πηγή φωτός πια είναι η έμπνευση...

Ετικέτες

29 Δεκεμβρίου 2006

τα τείχη έπεσαν...



κι η πόλη παραδόθηκε... και έμεινε έτσι... ως και σήμερα...

αφιερωμένο!!!

28 Δεκεμβρίου 2006

they live here....



... you must have seen them... they are the people of the wind... they are us... and we are they... it only takes a moment... and we'll take their place... and hopefully they'll take ours...

Ετικέτες

για πάντα μαζί...

Ετικέτες

missed you already...

27 Δεκεμβρίου 2006

εσωστρέφεια :P



25 Δεκεμβρίου 2006

γιορτινή γκρίνια...

πως γίνεται αυτό?... ΕΤΣΙ!

Σε ποια άλλη χώρα της ΕΕ (μάϊ ας!) θα οδηγούσατε όμορφα και νόμιμα σε μονόδρομο... θα συναντούσατε μπροστά σας όχημα το οποίο έχει ακινητοποιηθεί... αργότερα θα καταλαβαίνατε ότι επίτηδες ο οδηγός έχει σταματήσει γιατί έχει μπει άλλος (ξέρετε ο ελληνάρας!) αντίθετα και περιμένει ο έρμος προπορευόμενος οδηγός να κάνει όπισθεν εκείνος (ο παραβάτης εννοώ αφ κορς) κι έτσι να συνεχίσετε την όμορφη και νόμιμη πορεία σας... αλλά συνειδητοποιείτε ξαφνικά ότι πίσω απ'τον παραβάτη ελληνάρα έχει γίνει ουρά απο άλλους παραβάτες ελληνάρες που κορνάρουν και βρίζουν τον φουκαρά... τον νόμιμο εννοώ... που παρακωλύει την παράνομη πορεία τους... μέρες που είναι???... και ξαναρωτώ... που αλλού στον κόσμο θα κάνατε εσείς πίσω ενώ ΕΣΕΙΣ είχατε δίκιο, γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να το βρείτε έχοντας απέναντί σας τον ΑΝΟΗΤΟ και ΑΠΑΙΔΕΥΤΟ όχλο? ΠΟΥ???

suddenly!



... a wild beast came my way... flames were coming out of its eyes... something in the way it moved made me freeze... and then i heard a weird growl... i thought that was the end...
.
.
.
.
.
.
.
then my cousin called... "Fidel! come here my boy"... and i was hopelessly relieved and eternally grateful! :P

oh my!!!



"what is that???... could it be???... oh no no it couldn't... well... could it?... could that be gaidara and her camera?... now i'm definetely going to be showed up in internet... what will my mother say about that???"

24 Δεκεμβρίου 2006

Καλά Χριστούγεννα...



... σε όλους... ότι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα :)

Merry Christmas to all!!! :)

love - peace - respect!!!

21 Δεκεμβρίου 2006

όταν τα λόγια βρίσκουν κέντρο...

Τι μπορώ να πω?... μόνο τούτο... ότι γραφόμενα σαν κι αυτά με κάνουν και νιώθω λιγότερο μόνη... http://perastikos.blogspot.com

falling in...



20 Δεκεμβρίου 2006

a princess...

όταν τραγουδά η ψυχή......



19 Δεκεμβρίου 2006

romance...



i don't remember if i posted this one before... forgive me if i did... but i like it too much...

18 Δεκεμβρίου 2006

coooooool



17 Δεκεμβρίου 2006

Παραμύθι δίχως νόημα...


Η ατμόσφαιρα είχε γίνει αποπνικτική... ζωηρές συζητήσεις για θέματα συνηθισμένα, ηχηρά γέλια, μυρωδιές απο διάφορα γλυκίσματα και φαγητά, δυνατή μουσική, εορταστική όπως είπε η οικοδέσποινα, κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα... πως είναι δυνατόν να εξειδικεύσεις τόσο πολύ την μουσική... δημιουργούσαν ένα πνιγηρό περιβάλλον που του έφερνε ζαλάδα... αποφάσισε να βγεί για λίγο στο μπαλκόνι... "που πας?" τον ρώτησε η κοπέλα του που απο ώρα είχε παρατηρήσει ότι κάτι τον απασχολούσε... "Θα βγω στο μπαλκόνι να πάρω λίγο αέρα" της είπε κοιτώντας την με το ζεστό γνώριμο βλέμμα του... "θέλεις να έρθω?" του είπε ανήσυχα... "όχι καλή μου... δεν θα αργήσω... απλά θέλω να πάρω μια ανάσα" της είπε και την φίλησε τρυφερά στον λαιμό... ένιωσε ένα κρύο αεράκι τόσο αναζωγονητικό όταν έκλεινε την πόρτα πίσω του, που του ΄δωσε μια περίεργη αγαλλίαση... απο έξω μπορούσε να παρατηρεί τους καλεσμένους μέσα χωρίς να τον βλέπουν...περπατούσε γύρω γύρω στο μπαλκόνι παρατηρώντας τους πάντα, νιώθοντας ότι δεν τους ήξερε... ήταν σαν να τους έβλεπε για πρώτη φορά... κι όμως... τους περισσότερους τους ήξερε απο παιδιά... "άραγε είναι πραγματικά τόσο ξέγνοιαστοι?" σκέφτηκε... "κοίτα τους" είπε φωναχτά στον εαυτό του και αυτό ήταν κάτι που τον παραξένεψε... "μιλάω και στον εαυτό μου τώρα?... ωραία!" είπε επίσης φωναχτά σαν να ήθελε να τον αποστομώσει..."γελούν, τρώνε και πίνουν χωρίς να έχουν ίχνος σκοταδιού στα μάτια τους... εγώ γιατί δεν μπορώ?... γιατί πάντα ακόμα και τις πιο ανέμελες στιγμές μου τις σκεπάζει αυτή η σκιά?... γιατί δεν μπορώ να είμαι τόσο χαρούμενος σαν κι αυτούς?... δεν είναι ότι είναι πιο καλά απο μένα... να ο Γιώργος πριν ένα χρόνο περίπου έχασε την μητέρα του... κι όμως... κοίτα πόσο καλά φαίνεται... γελάει και φωτίζεται ο χώρος γύρω του... η Όλγα?... πρόσφατα χώρισε με τον άντρα της... μα δεν έχει σταματήσει να μιλάει για την καθημερινότητά της, την δουλειά της, το νέο της σπίτι λες και δεν έχει αλλάξει τίποτα... ακόμα κι ο Θωμάς... που γνωρίζουμε όλοι ότι βρίσκεται σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση φαίνεται σαν τον πιο απροβλημάτιστο άνθρωπο του κόσμου... κι εγώ?... εγώ που έχω όλα όσα ήθελα πάντα... έστω τα περισσότερα... τι είναι αυτό που δεν με αφήνει να χαρώ?... γιατί νιώθω πάντα σαν ένας ηθοποιός που πρέπει να παίζει τον ρόλο του ξανά και ξανά σε μια παράσταση που δεν τελειώνει ποτέ?... θέλω να γίνω και γω ένας απ'αυτούς... να μην ξεχωρίζω πια... να γελάω και το επόμενο δευτερόλεπτο να έχω ακόμη το χαμόγελο μέσα μου... να φύγει πια αυτή η σκιά..." τις σκέψεις του αυτές έδιωξε τότε η ανάγκη του για ένα τσιγάρο... άναψε ένα και γύρισε προς το μπλακόνι... τα τριγύρω σπίτια ήταν πιο χαμηλά και αυτό έδινε μια αίσθηση δύναμης... μια υπεροχή... το βλέμμα του τότε καρφώθηκε σε ένα διαμέρισμα απέναντι... φαινόταν απεριποίητο σαν να έλειπε το γυναικείο άγγιγμα... σ'ένα απο τα δωμάτια είχε φως και επειδή δεν είχε κουρτίνα μπορούσε να δει καθαρά έναν άντρα που έτρωγε μόνος... ένιωσε λίγο άσχημα που παραβίαζε τον προσωπικό χώρο του άγνωστου αυτού άντρα αλλά μετά καθησύχασε τον εαυτό του λέγοντάς του... "όσο διαρκεί ένα τσιγάρο..."
Ο άντρας ήταν γύρω στα εξήντα... φορούσε γκρίζο πουκάμισο και σκούρο παντελόνι "συντηρητικό ντύσιμο" σκέφτηκε... έτρωγε μάλλον το εορταστικό φαγητό μόνος... έπινε κόκκινο κρασί... μα ναι... αυτό σίγουρα ήταν το εορταστικό του τραπέζι... ο άντρας έτρωγε αργά το φαγητό του σαν να ήθελε να το απολαύσει... σαν να ήταν μια ξεχωριστή βραδιά γι αυτόν... ήταν όμως μόνος... "πως μπορεί και τρώει σήμερα μόνος?... γιατί δεν είναι με συγγενείς ή φίλους?... δεν μπορεί να μην έχει κανέναν σε αυτή την πόλη... όλο και κάποιον θα γνωρίζει... μήπως είναι απο αυτούς τους μυστήριους τύπους που δεν έχουν επαφές με άλλους απο επιλογή?... αντικοινωνικός ίσως ή ακόμη χειρότερα μισάνθρωπος?... κι όμως... " εκείνη τη στιγμή ο άντρας σηκώθηκε και πήγε σε άλλο δωμάτιο... αρχικά νόμιζε ότι δεν θα ξαναρχόταν αλλά σε λίγο επέστρεψε μ'ένα κουτί... το τοποθέτησε δίπλα του και συνέχισε το γεύμα του... "περίεργος τύπος... οι κινήσεις του θυμίζουν ιεροτελεστία... είναι μηχανικές σαν να μην τις ορίζει... σαν να είναι προμελετημένες... μια γουλιά κρασί... ένα βλέμμα γύρω στο χώρο... μια πιρουνιά φαγητό... μια ματιά στο κουτί... περίεργος άνθρωπος μα την αλήθεια... θα ήθελα να μάθω περισσότερα γι αυτόν" σκέφτηκε... πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβει και αυτό τον έβγαλε λίγο απ'τις σκέψεις του... κοίταξε ανήσυχα μέσα... θα με ψάχνουν σκέφτηκε... προσπάθησε να την εντοπίζει μέσα στον κόσμο... και τότε την είδε... ήταν περιτριγυρισμένη απο φίλες της... μιλούσαν και γελούσαν όπως πάντα... αυτό ήταν κάτι που του άρεσε ιδιαίτερα... αυτή της η αυτάρκεια... η ικανότητα της να περνάει καλά και μόνη της του έδινε δύναμη... "όλα καλά" σκέφτηκε και γύρισε πάλι προς τον άγνωστο άντρα, εκείνου που το τελευταίο τέταρτο κρατούσε παρέα... έστω κι έτσι... τα μάτια του άστραψαν όμως... δεν πίστευε αυτό που έβλεπε... "όχι δεν μπορεί... δεν μπορεί" ψέλλισε και νόμιζε ότι ο χρόνος πάγωσε σε κείνο το σημείο... νόμιζε πως παρέλυσε... πως δεν μπορούσε να κουνηθεί... αυτό που είδε ήταν τον άντρα να κρατά ένα περίστροφο στον κρόταφό του... καθισμένος εκεί που πριν απο λίγο έτρωγε το εορταστικό του γεύμα... εκεί μέσα στο δωμάτιο που τα τελευταία λεπτά του κρατούσε συντροφιά... σε κείνο ακριβώς το σημείο τώρα ο άντρας αυτός ετοιμαζόταν να πάρει τη ζωή του... "όχι... δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό" φώναξε και έτρεξε μέσα, τους προσπέρασε όλους σαστισμένος... δεν ήξερε πόση ώρα είχε ακόμα... έπρεπε να τον προλάβει... για κάποιον περίεργο λόγο ένιωσε υπεύθυνος... δεν περίμενε ούτε το ασανσέρ... όρμηξε προς τις σκάλες... έπρεπε να προφτάσει... όταν βγήκε στον δρόμο άκουσε έναν πυροβολισμό... και κει... καταμεσής του δρόμου ξέσπασε σε λυγμούς... γονάτισε μην μπορώντας να κρατηθεί όρθιος και έκλαιγε σαν μικρό παιδί... σαν να έχασε κάποιον δικό του... σαν να αγαπούσε αυτόν που έχασε... και κείνη ακριβώς τη στιγμή... η σκιά έφυγε...

16 Δεκεμβρίου 2006

autophoto



well... keep this photo... someday it will worth a lot of money... i will be a great photographer and my photos will worth a fortune...
.
.
.
.
and then i woke up :P

15 Δεκεμβρίου 2006

people...

14 Δεκεμβρίου 2006

γιατρέ μου... είμαι καλα?



λένε ότι η ψυχολογική κατάσταση του ανθρώπου φαίνεται απο τα σχεδιάκια που φτιάχνει όταν υποτίθεται είναι χαλαρός και δεν έχει κάτι στο μυαλό... τι κάνω καλά είμαι? :P

11 Δεκεμβρίου 2006

απο τα αγαπημένα μου...



αυτός ο τόπος...


δεν με χωρά... γιατί μένω?... από φόβο... μήπως και δεν τον ξαναδώ...

που είσαι?

follow me...



a secret place...



10 Δεκεμβρίου 2006

the end of love...



ένα ωραίο μέρος...


επιτέλους ένα ωραίο μέρος... ένα καφενείο με όλη την έννοια της λέξης... θαμώνες άνθρωποι κυρίως μεγάλης ηλικίας... γέροντες όπως τους λέμε... ένα απίστευτα χαλαρό περιβάλλον με καταπληκτική διακόσμηση... με αντικείμενα που σε ταξιδεύουν στον χρόνο... με καφεδάκι τούρκικο (τελικά ας το παραδεχτούμε :P) ψημμένο στη χόβολη... ένα μέρος που σίγουρα θα προτιμώ όταν βρίσκομαι στο κέντρο... μιας που όλα τα άλλα τα βαρέθηκα... ένα φανταστικό μέρος για όλες τις ώρες... με γοήτευσε για την ποιότητά του και την ατμόσφαιρα που αποπνέει... το έβλεπα καιρό αλλά σήμερα πήγα πρώτη φορά... προσπάθειες σαν κι αυτή αντίστασης στο χωρίς ποροσωπικότητα καινούργιο πρέπει να εκτιμούνται... σας το συνιστώ αν είστε απο Σαλονίκη και βαρεθήκατε τα τρέντυ, άχρωμα, άοσμα και "χλιδάτα" μέρη... εγώ τα σιχάθηκα!

faithful friends...

dream walk...

Αλκίνοος ο αυτόφωτος...


... δυστυχώς δεν θυμόμουν τον τίτλο...

9 Δεκεμβρίου 2006

lost...

ω... έλατο...


μια γεύση απο το φετινό δεντράκι μου... είναι φυσικό ναι... αλλά απο αυτά που τα καλλιεργούν γι αυτόν τον λόγο... ένα απωθημένο παιδικό που το ικανοποίησα φέτος... απο του χρόνου ψεύτικο πάλι... γι αυτό μη βαράτε :P

5 Δεκεμβρίου 2006

σκέψεις...



το χέρι που "όπλισε" αυτό το σπρέι... ή μάλλον το μυαλό... όχι δεν το αδικώ... κοιτάξτε γύρω... τι βλέπετε?... τι έμεινε όρθιο σε αυτή τη χώρα?... ΤΙ?... η ελευθερία?... η δημοκρατία?... η ισότητα?... η δικαιοσύνη?.... το πνεύμα?... ΤΙ?... έχουν δίκιο... απλά το χάνουν με ενέργειες που χτυπούν πρώτα το λαό... πρώτα χτυπούν τον άνθρωπο και μετά το κατεστημένο... γιατί ναι μεν οι άνθρωποι κάνουν το κατεστημένο, αλλά είναι αυτοί που με μια κίνηση... αν καταλάβουν... είναι αυτοί που έχουν τη δύναμη να το αλλάξουν... ας μην χτυπάμε λοιπόν αυτό για το οποίο φωνάζουμε ότι παλεύουμε... κι εδώ υποκρισία???... ΚΙ ΕΔΩ?
... διαμαρτυρία και πάλη... αλλά αδέσμευτη... ανεξάρτητη... γνήσια... για να μπορούμε μια μέρα να κοιτάξουμε στα μάτια τον συνάνθρωπο και να του πούμε... "δεν είμαστε καλύτερα τώρα?"

2 Δεκεμβρίου 2006

contrast...

Gaidara in english
Χαθήκαμε μακριά χωρίς εσένα Τίποτα δικό μας πια κοντά σου Σύντριψε τη μνήμη μας μέσα στα όνειρα σου Και ζήτα έλεος για μας Γλύφουμε τις πληγές στο άγιο σου δέρμα Σερνόμαστε κατάκοποι κοντά σου Και μες το παρεκκλήσι της καρδιάς σου Κοινωνάμε στάχτη, πίκρα κι αίμα Οι φίλοι σου δε θα ναι δω ποτέ ξανά Γιατί έχουν ρίξει τις καρδιές τους στα σκυλιά Γιατί έχουν ρίξει τις καρδιές τους στα σκυλιά Κι έχουν απομείνει άδεια σκιάχτρα &:
eXTReMe Tracker